Lex
De route van Wachtberg naar hotel de la Pomme in Bar-sur-Aube is theoretisch 427 km lang.
Om 8:47 uur werd het startschot gegeven, nou ja bij wijze van spreken. Want behalve mijn buurman annex verhuurder Gerd kon ik op dat tijdstip niemand wakker krijgen.
Maar goed! Door de mooie Eifel, waar ik nog een korte koffiestop had gepland, door het ook zo mooi Luxemburg, jazeker nog even bij de Shell V-Power getankt, waar ze in Nederland een moord doen als het voor e10 was geweest. En al heel vlot was ik in Frankrijk. Dat was ook maar goed. Ik heb altijd last van “vertrekstress”, van gekkigheid niet weten wat je vergeten bent en al snel blijkt dat je dat toch echt op je bagagelijstje had staan en het ook had afgevinkt. Geen idee waar het vandaan komt. Ik begon me in ieder geval steeds beter te voelen en na een “typisch Franse lunch” (broodje kebab met Cola zero) kreeg ik zowaar wat slaapneigingen, maar ook dat was van korte duur.
Maar dan Frankrijk. Goed, iedereen heeft het over de kusten en dan met name de motorrijders over de Provence, de Alpen, de Dordogne, etcetera! Maar ook het noorden is mooi hoor. Je ziet in het noorden pas hoe uitgestrekt dit land is. Ik merk het vreemd genoeg direct aan mijn navigatiesysteem. In Duitsland, en vele andere landen, krijg je de afstand tot de volgende afslag door. Na 3km links, na 2,5km rechts, ga na 4km rechtdoor. Niet in het noorden, daar hoor je direct: na 14km rechtsaf, na 17km links, volg deze weg 23km. Echt een totaal andere dimensie. En dan die akkerbouw. Ik zag vandaag zonnebloemen, echt het ene voetbalveld na het andere. Het ging maar door, af en toe afgewisseld door graan, maar een zee van zonnebloemen heb ik gezien. En wat mij verder opvalt is inderdaad de “Franse slag”. Dingen gemaakt, maar niet afgemaakt, of een huis nieuw gebouwd, maar er tegenover staat een bouwval. Wegen aangelegd, maar het grind niet opgeveegd. Ik heb van een Fransman uit die omgeving eens gehoord dat er hele dorpen vergaan en dat er niets aan wordt gedaan. Terwijl een paar kilometer verderop een nieuw dorp wordt gebouwd. Als je erop gaat letten… verdomd… En echt mensen, waar andere landen een puntje aan kunnen zuigen, je kunt geen dorp binnenrijden of er staat wel een obelisk of andere denkteken van de gevallen bij eender welke oorlog. Om de zoveel dorpen zie je een grotere obelisk. Het klopt, in deze contreien is flink wat geknokt de afgelopen eeuwen, maar toch… Is het dan alleen maar zo mooi en leuk in Frankrijk? Nou nee, ze mogen bijna alle automobilisten weer op autorijles doen en dan vooral die SUV-rijders (ja daar heb ik toch al iets tegen?). Ik noem Franse automobilisten echt de Assassins of the road.
Verder een heerlijk rit gehad. Even kreeg ik bijna het gevoel in het Ahrdal te zijn, maar ach natuurlijk, ik was pardoes de Champagnestreek binnen gereden. Dus dit keer geen wijn, maar bubbels! Toch ben ik in het hotel de Hoegaarden trouw gebleven.
