Half Europa bezichtigen in krap 4 weken: Mission Impossible?
DAAR GAATTIE DAN!!!!!!!!! eindelijk is het zover, gewassen, geschoren en de motoren staan klaar tijd om op pad te gaan.
De voorbereiding
De voorbereiding van de trip bestond uit een aantal dingen. Zo was er het schoonmaken van de motor, kijken of de motor verder technisch ok was en uiteraard de bagage inpakken. Tja, wat moet je meenemen op zo’n trip. Je gaat weliswaar 4 weken weg, maar een Ducati 916 is nou niet echt een motor waar je veel op kan stouwen. Gelukkig had ik tijdens het rondje regio iemand ontmoet die een bagagerekje had gemaakt. Meteen maar zo’n ding besteld en zaterdags voor vertrek het rek geplaatst.
Helaas kwam er ook nog bij dat ik de dagen voor vertrek een bronchitis had opgelopen. Zondags nog gauw even naar de weekendarts om dit te laten constateren en met een kuur van een week ’s maandags toch maar op pad gegaan.
Dankzij het bagagerek kon ik in ieder geval voor meer dan 1 week schone kleren meenemen 🙂 Verder uiteraard het regelen van de hotels en het maken van de route. Immers, er gingen nog 46 andere “idioten” naar Italie en daar moest ik de hotels en de route ook voor regelen.
Dag 1 (Maandag 10 juni):
’s Morgens om 9.15 zouden we verzamelen
bij het regiocafe in Annen. Daar zouden 2 Friese Ducatirijders op ons wachten en met ons meegaan richting Koblenz. Uiteindelijk zijn we rond 10 uur vertrokken.
Op zich liep de reis voorspoedig, geen al te nat weer, heel af en toe wat motregen, maar verder mochten we niet klagen. Ongeveer halverwege de rit stonden we te tanken en hield 1 van de Friezen het voor gezien. We reden volgens hem te hard over de binnenwegen. Op zich vond hij dit fantastisch, maar hij was bang voor “vette prenten”. De andere Fries bleek solidair en ging met hem mee de weg vervolgen via de snelweg naar Koblenz. Wij zijn wel binnendoor gegaan en hebben nog even een paar fantastische stuurweggetjes door de Eifel genomen.
Tegen een uur of 7 waren we op de plaats van bestemming. Gelukkig voor ons een bekend hotel, want we waren er vorig jaar ook al geweest. Na het eten hebben we nog een paar biertjes genomen en zijn we redelijk op tijd ons bed ingedoken.
Dag 2 (Dinsdag 11 juni):
’s Morgens zijn we om een uur of 8 opgestaan en hebben na een heerlijke douche en een geweldig ontbijt de Rijn motoren weer eens opgezadeld. De bestemming was nu Tettnang bij het Bodenmeer. Onderweg hadden de mensen van het hotel al naar mij gebeld of we wel kwamen.
We hadden ons een beetje verkeken op de lengte van de rit en de eerste kwamen pas om 7 uur aan. De laatsten waren er pas na 9 uur. De rit zelf was geweldig. Eerst in de regen over een giga glibberig bospad om te constateren dat deze na 8 km was afgesloten en we weer terugkonden 🙁 Op onze terugtocht over het bospad kwamen we een aantal mede Ducatirijders tegen waarvan er 1 door de gladheid onderuit was gegaan. Veel meer dan een deuk in zijn ego en een smerig pad en dito motor had hij gelukkig niet. Al gauw werd het droog en na een half uurtje ook de weg. We hebben een geweldige rit langs de Rijn
gehad en daarna door het Pfalzerwald, een stukje Frankrijk
om vervolgens een groot gedeelte door de Schwabische Alb te rijden. Het asfalt was hier prima, het weer zonnig, de weg droog…dus…. GAS!!!!!!!!!!!! Af en toe met veel te hoge snelheid (ach wat is TE … :-)) kwamen uiteindelijk in Tettnang aan, waar we weer een geweldig hotel hadden met dito uitzicht.
De keuze van hotels was ook maar gokken, omdat ik deze allemaal via internet geboekt heb. Uiteindelijk viel deze ook in de categorie: UITSTEKEND! Na wederom van een aantal biertjes genoten te hebben zijn we (na de serverster gek gemaakt te hebben met het afrekenen van de drankjes) het nest maar weer ingekropen. Dit keer was het iets later…. oeps..
Dag 3 (Woensdag 12 juni):
We zouden…. ja inderdaad, ZOUDEN… om een uur of 9 vertrekken. Affijn, ik schrik om een uur of 8.30 wakker en roep FRED FRED FRED, verdomme vent we moeten eruit, we moeten zo weg…. grmpf..grmbl..zzzz..huh?? dat waren zo’n beetje de reacties van mijn kamergenoot. Toch maar gauw onder de douche gesprongen en van een ontbijt genoten en de motoren maar weer gestart. Ditmaal hadden we een geweldige rit.
Na een goeie lunch waarbij we de motoren netjes naast elkaar hadden geparkeerd, zijn eerst over de Fernpas, daarna via een tolweg met een heel mooi uitzicht de Timmelsjoch en daarna nog 2 passen de Jaufenpas en nog 1 waar ik de naam van kwijtben.
Ditmaal had de zomer in Duitsland, Oostenrijk en Italië echt toegeslagen. We hadden de hele dag fantastisch mooi weer en regelmatig liep de thermometer door naar de 30 graden. Behalve op de Timmelsjoch (2509 meter) daar hebben we nog een kortstondig sneeuwballengevecht gevoerd :-)).
Het hotel waar we toen kwamen sloeg werkelijk alle verbeelding. De eigenaar van het hotel had er een waar feest van gemaakt met welkomstdrank, geflambeerd varken, das leuk in het donker :-). Bij vertrek kreeg ik ook nog een fles bagger mee. Hij zei dat het lekker spul was, ik vond het nog te smerig om de gootsteen te vervuilen. Verder hebben we er heerlijk gegeten. Alleen jammer dat ik 2 keer van mijn diner moest genieten. Het eten zal wel verkeerd gevallen zijn, want om een uur of 3 ’s nachts kwam al het eten weer naar buiten via dezelfde weg als het naar binnen was gegaan. Een sopbeurt voor de vloer en mezelf even gauw gedoucht en ik kon weer slapen.
Dag 4 (Donderdag 13 juni):
De laatste dag naar het einddoel. Van mijn nachtelijk escapades had ik op zich weinig last, ware het niet dat we ons weer verslapen hadden. Nu werd ik om een uur of 9.30 wakker, en weer kreeg ik van Fred dezelfde geluiden als de ochtend ervoor. We hadden ons wel 1 ding voorgenomen: vroeger naar bed… minder drank… (hoezo..paar biertjes is niks mis mee toch…) en ’s morgens er vroeger uit.
De meeste van onze groep waren al een uur onderweg. Wij hebben gauw een ontbijt door onze keel gegooid en als de sodemieter op weg gegaan.
Uiteindelijk zijn we onderweg alle groepjes rijders van onze totale groep nog wel een paar keer tegengekomen en we waren ruimschoots al eerste in het hotel in Cattolica. Ook hier weer een goed hotel met gestresst personeel. Vind je het gek met 47 idioten die er alles aan doen om het personeel gek te krijgen 🙂 Het weer… strakblauwe lucht… zonnetje… dik 30 graden… bier een graad of 5… kon niet meer stuk dus :-p
Dag 5 (Vrijdag 14 juni):
Over deze dag is eigenlijk weinig te vertellen, behalve dan dat we uiteraard weer als laatste het bed uitkwamen, maar dat is inmiddels al geen nieuws meer :-)) We zijn vandaag naar het circuit gegaan en hebben onze motoren voor de tent van Ducati Nederland gestald.
We hebben onze presentjes opgehaald en daar liepen we dan in hetzelfde t-shirt.
En verder vandaag……weinig.. of het moet zijn dat de Ducatifabriek uitverkoop had… dus…. een regenjack afgeprijsd naar € 29 (ja ik ben en blijf nederlander :-))) enne….. een Ducati zonnebril ook maar weer afgeprijsd. Verder nog wat meegemaakt?? mwaoh… OF…. het moet zijn dat we op het circuit Ben Bostrom en Troy Bayliss zijn tegengekomen en dat ik van allebei een handtekening heb gekregen op een t-shirt en dat ik ook nog met Bayliss op de foto ben gekomen. Mijn dag kon dus absoluut niet meer stuk :-)))))))) Nadat ik een gladde achterband had geconstateerd heb ik er nog gauw nieuwe om laten leggen. Daarna….het bekende ritueel: eten, koffie en de stad in 🙂
Wordt vervolgd…