Lex
De route van St. Aubin-de-Nabirat naar St. Jean-la-Vieux is 350,10 km lang.
6e dag van mijn reis naar de Dordogne en Zaragoza. Vandaag trek je verder. Het verblijf op Camping Moto Dordogne is altijd weer een hele belevenis.
Bereid je voor op een relatief vlakke rit, maar door de aanwezigheid van de vele rivieren is het qua natuur weer een hele belevenis. Het mooiste moment, als je de majestueuze Pyreneeën op ziet duiken. Altijd weer spannend om de bergen in te duiken, maar het echt werk bewaren we tot morgen.
Een weekje Camping Moto Dordogne is altijd aan te raden, maar ook als doortrekcamping of voor 3 dagen, zoals nu, is het een prima locatie. Hans zorgt goed voor zijn gasten.
Vandaag voert de route door een heel kasteelrijk gedeelte van Frankrijk naar de voet van de Pyreneeën. Vanwege de 100-jarige oorlog heeft zo’n beetje elke landsheer wel een kasteel gebouwd. Al gaan de Fransen al vrij snel over een gebouw met meer dan 4 kamers een Chateau te noemen. De hoeveelheid kastelen in de Dordogne en Lot-et-Garonne is echt overweldigend. Om de route leesbaar te houden zijn enkele opgenomen als historisch punt. Mocht je om de 5 minuten willen stoppen, prima 🙂
Vanaf de camping gaat maak je een slinger om op de hoofdweg te komen. En jawel, daar is het eerste gebouwde artefact al. De ruïne van chateau du Repaire, dat zich aan je linkerzijde op een heuvel bevindt, is op dit moment gepland gerestaureerd te worden. Hoe toepasselijk kan een naam zijn.
Tussen de Dordogne en de Lot is het heerlijk sturen, je wordt hier regelmatig getrakteerd op mooie bochtige weggetjes. De eerste break is net aan de zuidkant van de Lot. Hier houden de bochtige wegen even op en maken weer plaats voor de bekende lange Franse asfaltlappen.
De lunch gebruik je in de 3 kleine biggetjes, al klinkt de naam in het Frans veel beter: Aux trois petits cochons. Het eten is van bovengemiddelde kwaliteit en je kunt er rustig wat meer tijd voor uittrekken, want ook het voorgerecht en nagerecht zijn fantastisch. Zorg er wel voor, dat je later op de motor geen after-dinner-dip krijgt!
Na de copieuze lunch trek je verder. Het kan vandaag flink opschieten, als er net zo weinig verkeer is, als op het moment dat deze reis werd ondernomen. Al snel rijd je richting de grote reuzen. Je komt in het departement Pyrénées-Atlantique. Toen ik naar de eerste toppen in de verte keek, viel ik bijna van de motor toen ik de temperatuur zag op het grote bord. Tanken hoef je niet, dat heb je net voor de lunch gedaan, maar de noodzaak voor wat verfrissende boissons kan er hoog zijn.
Hier begint de weg weer aardig te slingeren. Je bestijgt de Pyreneeen nog niet, maar je merkt al wel duidelijk de hoogteverschillen en de onvermijdelijke bochten. Hè bah wat vervelend!
Uiteindelijk kom je op je bestemming, een prima hotel met restaurant, waar je uitstekend kunt eten. En de brommer? Die mag buiten slapen in het ’s nachts afgesloten terrein, zodat je met een gerust hart kunt zeggen, dat was “hot stuff”! En het verfrissende drankje zal er dan ook zeker ingaan.
