Lex
De route van Tournoël via Oradour-sur-Glane naar Camping Moto Dordogne in St. Aubin de Nabirat is 389,59 km lang.
3e dag van mijn reis naar de Dordogne en Zaragoza. Vandaag gaat de rit naar St. Aubin-de-Nabirat naar Camping Moto Dordogne. De route maakt een kleine omweg via Oradour-sur-Glane, waar in WOII verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Laat je niet teveel afleiden en geniet van weer een heerlijke autoluwe route door het Franse land.
De 3e etappe alweer. En deze keer start je in Volvic, laat het water, wellicht op een paar flesjes na in je tanktas, achter je en je rijdt via de Limousin, precies van die koeien, naar St. Aubin-de-Nabirat, waar Hans hoogstwaarschijnlijk met een biertje voor je klaarstaat.
Er is vandaag nog meer te zien, maar daarover later.
Vanuit het hotel ga je in westelijke richting. De nabijgelegen Puy-de-Dome kun je een andere keer bezoeken. Je rijdt door een bosrijk gebied en het terrein is licht heuvelachtig. Dus geen hairpins, maar wel mooie doordraaiende bochten. En als de bossen even verdwijnen, ontluikt een fantastisch landschap, dat steeds voor je uit lijkt te rollen. Laat je tijdens de rit niet verwarren door regio’s, departementen en gebieden. Met de Franse slag proberen ze je gek te maken, maar met MRA als hulpmiddel gaat dat niet lukken.
Na ongeveer een uurtje rijden sla je af van de wat grotere weg en volg je voorlopig kleiner D-wegen. De middenstreep is in veel gevallen niet aanwezig. Alhoewel het een heel verkeersluw gedeelte is, is het toch oppassen voor de Franse kamikazerijders, die in bochten graag op jouw weghelft komen.
Doorgerekend vanaf de vorige dag, worden een pauze en tankstop vrij snel na elkaar gepland. Zo blijf je efficiënt met je tijd omgaan.
De route blijft ongelooflijk afwisselend. De wegen zijn over het algemeen vrij smal, je rijdt de ene keer door kleine dorpjes waar je vaak een glimlach niet kunt onderdrukken, als je de oudere bevolking pétanque of jeu de boules ziet spelen, ook ’s morgens nippend aan een plaatselijke rode wijn, en de andere keer weer over de altijd aanwezige kaarsrechte wegen.
Tegen het middaguur bereik je Oradour-sur-Glane. Een piepklein dorpje in Centraal-Frankrijk. Dit dorpje is in WOII volledig uitgeroeid. Er is veel informatie te vinden in de link, maar uiteraard ook bij het in oorspronkelijke staat bewaarde dorp. Heb je er helemaal niets mee, dan kun je in het nieuw aangelegde dorp (per voet te bereiken) je lunch gebruiken en anders is een bezoek meer dan de moeite waard.
Na de lunch verander je de rijrichting van west naar zuid. Ook al verandert de vegetatie, de bouw van wegen blijft identiek. De ene keer, hele smalle weggetjes, gevolgd door een enorme lap kaarsrecht asfalt dwars door het heuvelachtige gebied. Om daarna weer heerlijke strakke bochten te nemen, door de bosrijke omgeving.
In Frankrijk vind je een heleboel kastelen of gebouwen die zo genoemd worden. In de route is een enkeling uitgelicht. Ben je echter een liefhebber van de architectonische kunsten van de vroegere Franse kastelenbouwers, dan kom je ook deze route geweldig aan je trekken. Laat je in dit geval niet beetnemen door de naam van Chateau Cognac in Cognac-la-Fôret. Als je denkt dat je een mooie hoeveelheid van het gouden Franse vocht kunt inslaan heb je het mis. Maar wellicht is dat iets om vanuit de camping te doen. Dat is best een trip. Het is 200km naar de stad Cognac, maar je kunt het ook iets dichterbij zoeken.
Aangezien de volgende stop op een camping is, waar overigens fantastische maaltijden geserveerd worden en het ’s avonds meestal te gezellig is, is het advies om vooraf, indien mogelijk, wat inkopen te doen. Het is in de route opgenomen. Gun je Hans zijn volledige winst (waarom niet, het is vakantie), dan kun je bij het waarschuwingspunt de route die naar rechts gaat, negeren en kun je gewoon rechtdoor rijden. Anders staat in Fort Louis een kleine Proxi supermarkt op je te wachten. Stuur hem een appje als je weer vertrekt.
Het is nog een klein stukje naar de camping. Volg de route en eventueel de bordjes voor je en (denk om de rare knik linksaf bij de schuur) je hebt grote kans, dat Hans je opwacht met een biertje in de hand, als hij de app gelezen heeft.
Dit was weer een hyperactieve-, maar ook leerzame rit. Proost!
